आज खूप दिवसानी इथे आले आहे ...
आता पुन्हा मस्त मस्त पोस्ट्स टाकीन .. सर्वात आधी माझी लंडन ची डायरी टाकीन :)
तोवर ही आवडलेली कविता ...

सोपे शब्द ... स्पर्शून जाणार्या प्रतिमा आणि .. "सांगितले मी : तू हट्टी पण.." ही ओळ तर क्लास ...


पत्र लिही पण...

पत्र लिही पण नको पाठवू
शाईमधुनी काजळ गहिरे....
लिपिरेषांच्या जाळीमधुनी
नको पाठवू हसू साजरे

चढण लाडकी भुवईमधली
नको पाठवू वेलांटीतून..
नको पाठवू तीळ गालीचा
पूर्णविरामाच्या बिंदूंतून

नको पाठवू अक्षरांतुनी
शब्दामधले अधिरे स्पंदन...
कागदातुनी नको पाठवू
स्पर्शामधला कंप विलक्षण

नको पाठवू वीज सुवासिक
उलगडणारी घडीघडीतून
नको पाठवू असे कितीदा
सांगितले मी : तू हट्टी पण..

पाठविसी ते सगळे मिळते
पहिल्या ओळीमध्येच मिळते
पत्रच पुढचे त्यानंतर पण
वाचायाचे राहून जाते !!!

- शान्ताबाई की (इन्दिरा संत ??)